بسمه تعالی

تصویر بدنی (body image):

تصویر بدنی یا بادی ایمیج عبارت است از حس درونی کودک در مورد خودش .

این حس درونی از بدو تولد شروع می شود.

کودک به دو روش تصویر بدنی را شکل می دهد.

در سنین ۱ تا ۲ سالگی بازی های حرکتی نقش اصلی را در ایجاد بادی ایمیج دارند مثل دویدن ، غلت زدن ، کشیدن ، هل دادن ، پرت کردن و …

بازی های حرکتی در تمام سال‌های کودکی تحریکاتی مفید برای ایجاد تصویر بدنی هستند .

همچنین بازخوردی که کودک از جابجایی و حرکت در محیط از اطرافیان می‌گیرد ، در ارتقا یا اختلال در تصویر سازی بدنی بسیار مهم است.

خانواده ای که مدام کودک را از تحرک و دستکاری محیط باز می دارند باعث اختلال در  body image  کودک میشوند.

لازم به ذکر است که این رفتار خانواده در فرم شدید منجر به کلامزی‌ یا خام حرکتی خواهند شد.

اختلال در تصویر بدنی زمانی است که کودک از اندازه ، شکل ، محل و نحوه اتصال اعضای بدن به هم و کارکرد آنها آگاهی ندارد و در کنار آن از لحاظ عاطفی خود را پایین تر و ناتوان تر از سایر همسالان خود می داند.

 

روشهای تشخیص اختلال در تصویر بدنی :

 

اولین روش های تشخیص این اختلال ترسیم آدمک است

روش دیگر تشخیص اعضای بدن خود و دیگران

همچنین تشخیص حرکت و موقعیت بدن خود با چشم باز و بسته

 

ممکن است کودک اعضای بدن خود را بشناسد ولی هنگام ترسیم نقاشی ، آدمک را فاقد بینی ابرو و اجزای دیگر بکشد.

این مشکل ناشی از اختلال در مفهوم بدن و تصویر بدنی است.

نکته مهم:

تصویر بدنی نامناسب گاه منجر به کم رویی ، انزوا و پرخاشگری می‌شود

راهکارهای درمان:

بازی با توپ ، کشتی گرفتن ، بازی های حسی (به خصوص حس عمقی) ، خط کشیدن دور بدن ،قایم‌ باشک ،

انداختن سایه روی دیوار ، تقلید حرکات حیوانات ، بالا و پایین رفتن از موانع ، بازی جلوی آینه ، عبور از تونل از جمله فعالیتهایی هستند که به درمان اختلال در تصویر بدنی کمک میکند.

 

استفاده از اتاق تاریک  با حذف حس بینایی و تقویت حس عمقی و حرکتی در تقویت body image بسیار موثر است.

کودک باید در حین بازی احساس قدرت و کفایت کند

انجام فعالیت هایی که کودک تا حد زیادی قادر به اجرای آنها بسیار موثر است

 

نویسنده : ساراگلزاده ، کارشناس کاردرمانی

با ما در شبکه های اجتماعی همراه باشید:        http://T.me/treatarehab