بسمه تعالی

یکپارچگی حسی(SI):

بدین معناست که اطلاعات حسی در مغز به نحوی در کنار هم قرار بگیرند که قابل استفاده باشند.

یعنی مغز بتواند تمام اطلاعاتی که از محیط میگیرد ( بینایی، شنوایی، تعادل، حس عمقی و ..) را تلفیق و پردازش کند.

در نتیجه بتواند شرایط بدن و محیط را تشخیص داده و حرکت بعدی را پیش بینی و تصمیم گیری کند.

ما هر لحظه از محیط در حال دریافت اطلاعات مختلف هستیم و مغز ما تصمیم میگیرد که کدام اطلاعات مهم و کدام بی اهمیت است.
به طور مثال : وقتی در حال مطالعه هستید نمیتوانید به تلویزیون گوش دهید.

اگر تلاش کنید به هردو توجه کنید در نهایت اطلاعاتی از هردو را از دست میدهید.

در مثال دیگر :

وقتی ماشین به سمت ما می آید ،مغز تصمیم میگیرد از چه اطلاعاتی استفاده کند.

بینایی ،شنوایی و حس عمقی میتواند ما را نجات دهد .

اگر در آن لحظه که به اصطلاح میگوییم حواسم نبود اطلاعات به موقع پردازش نشود ممکن است خطرساز شود.

مغز و یکپارچگی حسی:

این قابلیت مغز است که میتواند هر لحظه انتخاب کند که کدام اطلاعات به دردش میخورد و باید پردازش شود.

از جهتی باید اطلاعات به نحوی به مغز برسد که قابل استفاده باشد.

در کودکانی که دچار مشکلات حسی هستند ،معمولا پردازش حس ها به صورت کم و زیاد و ناموزون است.

برای مثال : کودک مهارت های شنیداریش خیلی کمتر از مهارت حس بینایی است.

در کودکان اتیستیک ،کودک غالبا میتواند مهارت های مربوط به بینایی را انجام دهد.

مثلا :

1-پازل حل کند

2-مازهای خیلی سخت را به نتیجه برساند

3-اگر یکبار از جایی رد شود به طور کامل آدرس را یاد میگیرد.

اما  در مورد محرک شنیداری ضعف زیادی دارد .

اگر دستورهای ساده حرکتی هم به آنها بدهیم تا فعالیت را جلوی چشم آنها انجام ندهیم متوجه فعالیت نمیشوند.

این نشان میدهد که کانال حس بینایی بسیار باز تر از کانال حس شنوایی است و یکپارچگی حسی به هم خورده.

کودک یاد نگرفته از اطلاعات حس شنیداری به مقدار لازم و درست استفاده کند و از سوی دیگر حس دیگری ( در این مثال بینایی) بیشتر استفاده میشود .

تاثیر این ناموزونی در عملکرد به این گونه است که کودک مهارت های بینایی خیلی قوی دارد ولی در مهارت های مربوط به شنوایی و همچنین گفتار ضعف پیدا میکند.

برای یکپارچگی سیستم حسی باید عملکرد هایی را از فرد بخواهیم که مجبور باشد از تمام حس ها و یا تعدادی در کنار هم استفاده کند.

برای مثال : کودک روی تاب می نشیند ، توپهای کوچک به او میدهیم که در سبد بندازد ، در این فعالیت ، حس بینایی ( سبد کجا قرار دارد و هدایت اندام کودک به آن سمت) ، حس تعادل (حفظ موقعیت روی تاب) و حس عمقی (سنجیدن میزان دوری یا نزدیکی سبد ) در کنار هم هستند.
در کل فعالیت های یکپارچگی حسی یعنی چند حس درکنار هم استفاده شوند و از همه مهم تر مشارکت کودک است.
ما به صورت کلی دو مدل تمرین حسی میتوانیم در نظر بگیریم :

1. فعالیت هایی که کودک آنها را درک کرده و صورت فعال در آنها نقش دارد.

2. فعالیت هایی که تراپیست روی کودک اعمال میکند ، مثل ماساژ.

 

هرچقدر تمرینات از مدل اول باشد یعنی کودک مشارکت داشته باشد و اکتیو باشد بهتر است و ارزش درمانی بیشتری دارد